Voor het gemak hou ik in dit blog even de titel van de Nederlandse vertaling aan: Max en de Maximonsters dus. Vertaling is misschien wat veel eer want zoals het een goed prentenboek betaamt draait het om de illustraties. Maar toch even wat gegevens om een indruk te geven van dit boek.

Cijfers

Het boek telt 37 pagina’s. Op die 37 pagina’s staan 10 zinnen, die in de Amerikaanse versie 338 woorden bevatten. De opbouw van het boek ziet er als volgt uit. De eerste 16 pagina’s bevatten op de linkerpagina steeds een paar regels tekst en op rechterpagina staat een illustratie. Dan volgen 6 pagina’s waarop steeds de illustratie over de breedte van het boek is uitgesmeerd. Dan komen we bij het hart van het boek: 6 pagina’s met alleen maar illustraties. Vervolgens komen er weer 2 illustraties over 2 pagina’s uitgesmeerd en 2 keer links en tekst en rechts een illustratie. Vervolgens eindigt het boek met een linkerpagina met een tekst zonder dat daar een illustratie langs staat. Het is jammer dat ik jullie het boek niet kan laten zien want de illustraties zijn werkelijk prachtig en zullen de fantasie van menig kind hebben geprikkeld. Dat blijkt ook wel uit de verkoopcijfer. In totaal zijn er 19 miljoen exemplaren van dit klassieke prentenboek over de toonbank gegaan, waarvan 10 miljoen in de Verenigde Staten.

Waar gaat het verhaal over?

Om die vraag te kunnen beantwoorden, zal ik het verhaal kort samenvatten. Het draait om het jongetje Max. Nadat hij zijn wolvenpak heeft aangetrokken haalt hij in huis allerlei kattenkwaad uit. Daarom stuurt zijn moeder hem naar zijn kamer. Door Max’ boosheid op zijn moeder verandert zijn kamer op mysterieuze wijze in een jungle en even later bevindt hij zich aan zee waar een boot voor hem klaar ligt. Daarmee vaart hij naar een land waar de Maximonsters blijken te wonen (Where the wild things are). Max temt de Maximonsters die hem tot hun koning uitroepen. Een feest volgt maar Maxi begint zich te vervelen en keert terug naar huis, waar in zijn kamer zijn eten op hem wacht.

Toch weer een avonturenboek

Hoewel we hier dus te maken hebben met een prentenboek volgt het verhaal duidelijk de wetten van het avonturenverhaal. Max is een held, hij maakt een reis. Aan het einde van die reis komt hij tegenstanders tegen die hij onderwerpt. Als beloning wordt hem het koningschap toebedeeld, maar uiteindelijk kiest de koning ervoor terug te keren naar huis waardoor hij zijn onderdanen opnieuw verslaat en wacht hem thuis een een nog grotere beloning in de vorm van van genegenheid doordat hij er zijn nog warme avondeten vindt.

De monsters uit dit verhaal – al werden ze in het Engels iets milder wild things genoemd – passen ook helemaal in het avonturenverhaal. Monsters zijn daarin geliefde tegenstanders, denk bijvoorbeeld aan De Griezels of aan de andere reuzen in De GVR, beide van Roald Dahl.

Ook de rol van Max’ moeder past – net als die van moeder Klinkhamer in de Kameleon-reeks – helemaal in het genre: zorgzaam en daardoor vervelend voor de hoofdpersoon. En volgens Hourihan wordt het begin van het avontuur vaak veroorzaakt omwille van of door vrouwen. En dat is hier duidelijk het geval.

Dit is het tweede deel in een reeks over prentenboeken en Max en de Maximosters van Maurice Sendak.