Jan Terlouw rondt De Kloof netjes af. Hij beantwoordt alle vragen en alle lijntjes die hij in het verhaal heeft uitgezet, worden aan elkaar geknoopt. Het verhaal is met redden van Doeve Bouwmeester en de ontmaskering van Villerius voltooid. Ginder gaat techniek studeren, vast van plan om mee te helpen bij het bouwen van de brug die de kloof tussen Bergen en Dal zal slechten.

Vragen

Toch blijven enkele gedachtes rond dit boek door mijn hoofd spoken. Het gaat hier om een typisch avonturenboek. Daarmee behoort het boek tot een van de meest geliefde genres van jonge lezers. Daarnaast zat er ook een detective-element in het verhaal. Terlouw combineert hier dus twee genres. En we zagen ook al dat er maatschappijkritiek in het verhaal zat. Dat maakt mij nieuwsgierig naar wat hij met zijn boeken wil bereiken. In De hele Bibelebontse berg, een geschiedenis van de Nederlandse jeugdliteratuur uit 1989, bespreekt Harry Bekkering Oorlogswinter van Terlouw. Hij geeft daarbij ook aan waaraan een ideaal jeugdboek volgens Terlouw moest voldoen:

• het boek moet spannend, boeiend zijn;
• het boek bevat humor die helpt te laten zien dat elke medaille twee kanten heeft;
• het verhaal mag geen vals beeld van de werkelijkheid geven;
• niet onbelangrijk is dat kinderen iets leren van het verhaal, over de goede en slechte kanten van de maatschappij.

Wie meer wil lezen over de opvattingen van Terlouw en de bespreking van Oorlogswinter, verwijs ik naar het hoofdstuk uit De hele Bibelebontse berg dat hier online te lezen is via de digitale bibliotheek voor de Nederlandse letteren.

De volgende vraag is dan natuurlijk: in hoeverre vind ik dat De Kloof aan de door Terlouw zelf gestelde eisen voldoet? Wat betreft punt 1, 2 en 4 kan ik zeggen dat het boek daar absoluut aan voldoet. Het boek voldoet ten opzichte van van punt 3 ook wel aan de eisen van Terlouw, maar hier kun je wel opmerken dat het erg onwaarschijnlijk is dat een jongen van zestien dit allemaal maakt. Aan dit bezwaar hecht ik echter nul en generlei waarde omdat als een boek volledig letterlijk en figuurlijk aan deze eis zou moeten voldoen, het bijna onmogelijk is nog boeken te schrijven. En ik las ooit ergens dat lezen neerkomt op suspension of disbelief, het opschorten van je ongeloof. En dat vind ik een mooie.

Seriedelen

De Kloof is een verhaal dat op zichzelf staat. Dat roept bij mij de vraag op in hoeverre je het boek kunt vergelijken met een boek dat deel uitmaakt van een serie. Tijdens mijn studie heb ik gemerkt dat recensenten vaak negatief zijn over seriedeeltjes terwijl kinderen ze juist verslinden. Waarom die recensenten zo negatief zijn over series is een punt waar ik in toekomstige blogs op terugkom. Voor nu wil ik alleen nog zeggen dat ik binnenkort De Kloof ga vergelijken met een avonturenverhaal uit een serie.

Mocht je trouwens je afvragen wat ik belangrijk vind in boeken: voor mij staat leesplezier voorop. Als jij als lezer plezier hebt met een boek, dan is het wat mij betreft een goed boek.Of het dan een seriedeeltje of een op zich zelf staand boek is, doet dan voor mij helemaal niet ter zake.

Dit is het slotdeel van een vierluik over De Kloof van Jan Terlouw.