Voor het gemak hou ik in dit blog even de titel van de Nederlandse vertaling aan: Max en de Maximonsters dus. Vertaling is misschien wat veel eer want zoals het een goed prentenboek betaamt draait het om de illustraties. Maar toch even wat gegevens om een indruk te geven van dit boek.

Cijfers

Het boek telt 37 pagina’s. Op die 37 pagina’s staan 10 zinnen, die in de Amerikaanse versie 338 woorden bevatten. De opbouw van het boek ziet er als volgt uit. De eerste 16 pagina’s bevatten op de linkerpagina steeds een paar regels tekst en op rechterpagina staat een illustratie. Dan volgen 6 pagina’s waarop steeds de illustratie over de breedte van het boek is uitgesmeerd. Dan komen we bij het hart van het boek: 6 pagina’s met alleen maar illustraties. Vervolgens komen er weer 2 illustraties over 2 pagina’s uitgesmeerd en 2 keer links en tekst en rechts een illustratie. Vervolgens eindigt het boek met een linkerpagina met een tekst zonder dat daar een illustratie langs staat. Het is jammer dat ik jullie het boek niet kan laten zien want de illustraties zijn werkelijk prachtig en zullen de fantasie van menig kind hebben geprikkeld. Dat blijkt ook wel uit de verkoopcijfer. In totaal zijn er 19 miljoen exemplaren van dit klassieke prentenboek over de toonbank gegaan, waarvan 10 miljoen in de Verenigde Staten.

Waar gaat het verhaal over?

Om die vraag te kunnen beantwoorden, zal ik het verhaal kort samenvatten. Het draait om het jongetje Max. Nadat hij zijn wolvenpak heeft aangetrokken haalt hij in huis allerlei kattenkwaad uit. Daarom stuurt zijn moeder hem naar zijn kamer. Door Max’ boosheid op zijn moeder verandert zijn kamer op mysterieuze wijze in een jungle en even later bevindt hij zich aan zee waar een boot voor hem klaar ligt. Daarmee vaart hij naar een land waar de Maximonsters blijken te wonen (Where the wild things are). Max temt de Maximonsters die hem tot hun koning uitroepen. Een feest volgt maar Maxi begint zich te vervelen en keert terug naar huis, waar in zijn kamer zijn eten op hem wacht.

Toch weer een avonturenboek

Hoewel we hier dus te maken hebben met een prentenboek volgt het verhaal duidelijk de wetten van het avonturenverhaal. Max is een held, hij maakt een reis. Aan het einde van die reis komt hij tegenstanders tegen die hij onderwerpt. Als beloning wordt hem het koningschap toebedeeld, maar uiteindelijk kiest de koning ervoor terug te keren naar huis waardoor hij zijn onderdanen opnieuw verslaat en wacht hem thuis een een nog grotere beloning in de vorm van van genegenheid doordat hij er zijn nog warme avondeten vindt.

De monsters uit dit verhaal – al werden ze in het Engels iets milder wild things genoemd – passen ook helemaal in het avonturenverhaal. Monsters zijn daarin geliefde tegenstanders, denk bijvoorbeeld aan De Griezels of aan de andere reuzen in De GVR, beide van Roald Dahl.

Ook de rol van Max’ moeder past – net als die van moeder Klinkhamer in de Kameleon-reeks – helemaal in het genre: zorgzaam en daardoor vervelend voor de hoofdpersoon. En volgens Hourihan wordt het begin van het avontuur vaak veroorzaakt omwille van of door vrouwen. En dat is hier duidelijk het geval.

Dit is het tweede deel in een reeks over prentenboeken en Max en de Maximosters van Maurice Sendak.

Intro

Vorig jaar juni overleed Maurice Sendak op 83-jarige leeftijd. Het bericht viel me op omdat ik de naam Sendak kende van mijn studie en ik kende ook de titel van zijn bekendste prentenboek. Het boek dat hem beroemd maakte. Dat was Max en de Maximonsters. Het verscheen oorspronkelijk in 1963 als Where the wild things are en de Nederlandse vertaling verscheen in 1968. Ik was Where the wild things are tijdens het schrijven van mijn afstudeerscriptie tegengekomen en het had ook mijn belangstelling getrokken, maar het kwam er niet van om het te lezen. Nadat van zijn overlijden hoorde, heb ik boek – in Nederlandse vertaling – snel aangeschaft. En de de komende week wil ik het over dit boek gaan hebben.

De rol van het prentenboek

Mijn bespreking van Max en de Maximonsters wil ik aangrijpen om wat uitgebreider in te gaan op de betekenis van het prentenboek bij de ontwikkeling van leesvaardigheid bij jonge kinderen. De personages uit prentenboeken die hun worden voorgelezen en waar zij naar kijken zijn immers de eerste literaire jeugdhelden waarmee zij kennismaken, ook al kunnen ze dat later misschien niet altijd herinneren.  Soms ook maakt een prentenboek juist wel een blijvende indruk. Over de rol van het prentenboek valt dus wel het nodige te zeggen.

Nederlandse prentenboeken

Ook zal ik deze week kijken naar het Nederlandse prentenboek. In 2010 werd op de Dag van de Literaire Jeugdhelden namelijk Kikker uit de gelijknamige prentenboekenserie van Max Velthuijs benoemd tot de ultieme literaire jeugdheld van Nederland. Meer informatie over die dag is hier te vinden. Dus prentenboeken maken duidelijk indruk op lezers. Ik zal proberen de vraag naar hoe dat komt te beantwoorden. Hopelijk kan ik dat staven met voorbeelden van bekende Nederlandse illustratoren.

Max en de Maximonsters

Het is al laat op de avond als ik dit schrijf dus ik hou het blog voor vandaag iets korter. Ik wil zonder al te diep op de inhoud in te gaan al wel enkele aspecten van Max en de Maximonsters belichten. Zowel de (korte) teksten uit het boek als de prachtige en soms paginavullende kleurenillustraties zijn van de hand van Maurice Sendak. Het verhaal lijkt enigszins op het bekende Erik of het klein insectenboek van Godfried Bomans. Het verhaal heeft daarnaast wel iets weg van een sprookje, maar je kunt het ook prima lezen als een avonturenverhaal. En dat laatste was overigens de reden dat ik het boek tijdens mijn studie tegenkwam.

Morgen meer.

Dit is het eerste deel in een reeks over prentenboeken en Max en de Maximosters van Maurice Sendak.